turkiye'de pek çok ailenin neden yaptığını bilmeden yaptığı şey.

adam hayata dair oturup iki dakika dusunmemis, " ben kimim, nereden geldim, nereye gidiyorum, amacım ne?"dememiş insanlar üçer beşer çocuk yapıyor.

evliliklerin pek çoğu zaten sevgisiz, sırf sırası geldi diye yapılıyor. sevgisiz evliliklerin zamanı geldi diye yapilan çocukları da sevgisiz büyüyor. belki de toplumca ruh halimizin bozuk olması bu sebepten.

hep evlenip çoluk çocuğa karisma hayali olan biriydim. cocuklarla ilgili planlar da hazırdı. hem spor hem sanata yönlendirecektim. ney, kanun, tanbu, kemençe kurslarına gönderip, analarini da hanende yapıp evde fasıl yapacaktık. tabii ülkenin geldiği su durumda çocuk sahibi olanın aklından şüphe ederim.

biz yandık, çocuklarımız niye ceksin bu yükü?

not: zaten anneyi de bulamadım.